Ivan Medenica – KLASIKA I NJENE MASKE : Modeli u režiji dramske klasike
Biblioteka Sinteze, Knj. 5
Urednik Svetislav Jovanov
Novi Sad, Sterijino pozorje, 2011. – 160 str. – ISBN 978-86-85145-25-4
Predmet studije Ivana Mednice koji se svodi na njen podnaslov – „Modeli u režiji dramske klasike“ – zasniva se na početnoj pretpostavci da je moguće utvrditi određenu tipologiju „modela“ u režiji klasike, da postoje bitne i za teorijsko uopštavanje podesne osobenosti u rediteljskim pristupima dramama iz prošlosti. Posle teorijskog uvoda, gde se postavljaju osnovne hipoteze i metodološki okvir, autor daje primere rekonstrukcije (drama Tri sestre A. P. Čehova, postavka Stanislavskog iz 1901. i režija Petera Štajna iz 1984), aktuelizacije (Nora, Henrika Ibzena, režija Tomas Ostermajer, 2002) i dekonstrukcije (Elektra, Sofokla, režiji Antoan Vitez, 1984). U Zaključku Medenica proverava da li, i u kojoj meri, analizirani primeri uspevaju da u praksi ostvare one principe rekonstrukcije, aktuelizacije i dekonstrukcije u režiji dramske klasike koji su formulisani u teorijskom uvodu.
O AUTORU
Ivan Medenica – Diplomirao 1995. na FDU Beograd, magistrirao 2002. temom Rekonstrukcija kao model rediteljskog tumačenja dramske klasike, doktorirao 2006. temom Aktuelizacija i dekonstrukcija kao modeli rediteljskog tumačenja dramske klasike. Još okom studija počinje da radi na FDU na Katedri za teoriju i istoriju. Danas ima zvanje docenta na predmetu Istorija svetske drame i pozorišta. Šef je Katedre za teoriju i istoriju. Pored rada u nastavi, aktivan je u naučnoistraživačkom radu u oblasti teatrologije. Objavljuje tekstove u zborniku naučnih radova FDU, u nacionalnoj i svetskoj periodici. Učestvuje na brojnim stručnim skupovima u zemlji i inostranstvu. Paralelno s pedagoškim i naučnim radom, aktivno se bavi i pozorišnom kritikom. Četiri godine piše kritike u Politici, devet u nedeljniku Vreme, a danas je stalni kritičar NIN-a. Nagradu za najbolju pozorišnu kritiku (Sterijinu nagradu) osvojio je 1999, 2001, 2004. i 2008. Dobitnik je i Tanjugove nagrade „Zlatno pero“ za najbolju kritiku napisanu o predstavama s Bitefa (2008). Od oktobra 2001. jedan je od urednika pozorišnog časopisa Teatron. Od 2003. do 2007. bio je selektor i umetnički direktor Sterijinog pozorja. Od 2007. godine pomoćnik je generalnog sekretara IATC/AITC, a od 2008. i član Izvršnog odbora ove asocijacije.