u pozorištu
Grobnica za Borisa Davidoviča Da-nila Kiša (korežija sa Rašom Andrićem) u Dadovu.

Zmajovini pangalozi Ivane Dimić i Škola rokenrola Milene Depolo u Buhi.

Trpele (autorski sa Milenom Depolo), Kad su cvetale tikve Dragoslava Mihajlovića, Poziv na pogubljenje Vladimira Nabokova i Utopljena duša Aleksandra Jugovića u Beogradskom dramskom.

Sinovi umiru prvi Mate Matišića u Bosanskom narodnom u Zenici.

Murlin Murlo Nikolaja Koljade u kikindskom Narodnom.

Razvojni put Bore šnajdera Aleksandra Popovića i Brehtov Strah i beda Trećeg rajha u Gračanici (Srpska drama prištinskog Narodnog).

Vrla nova 2061 (autorski sa Milenom Depolo) u subotičkom Narodnom.

Narodna drama Olge Dimitrijević u sarajevskom SARTRu.

Don Kihote od Manče Milene Depolo u novosadskom Pozorištu mladih.

Petrijin venac Dragoslava Mihajlovića u dramatizaciji Mile Nešović u Ateljeu 212.

na filmu
Šangarepo ti ne rasteš lepo.

Do koske.

Top je bio vreo.

još
Bio asistent, pa predavač na FDU.

Predavao na specijalističkim studijama Univerziteta umetnosti.

Upravljao reklamnom agencijom i dečjom televizijom.

Pisao i režirao neka Otvorena vrata.

Pisao i režirao Ružne reči.

Pohađa Doktorske umetničke na FDU.

Pisao i režirao seriju Klan.

umreće
U Beogradu.

Diplomirala glumu na Fakultetu dramskih umetnosti 1993. Od 1996. stalna članica glumačkog ansambla Beogradskog dramskog pozorišta. Ostvarila brojne uloge različitog karaktera na scenama beogradskih pozorišta u predstavama Mišolovka, Čovek, zver i vrlina, Brilijantin, Vreme čuda, Čovek je čovek, Arsenik i stare čipke, Rodoljupci, Malograđani, Privatni životi, Krila od olova,

Delirijum tremens, Trpele, Placebo. NJenu glumačku karijeru obeležili su filmovi Mi nismo anđeli, Dezerter, Underground, Paket aranžman i Država mrtvih.

Dobitnica značajnih teatarskih i filmskih priznanja na domaćim i međunarodnim festivalima: nagrade za mladu glumicu na festivalima u Nišu, Užicu i Vršcu, Gran pri „Tatjana Lukjanova“, te brojnih godišnjih i kolektivnih priznanja.
Od 2000. bavi se pisanjem i režijom u matičnoj kući, kao i u drugim teatrima širom zemlje. Značajne režije: Troje, LJubav itd, Pijanista, Gospođica Julija, Zla žena, Pera Pan, Tajni dnevnik Virdžinije Vulf, Krcko Oraščić, Luna-park, Raslo mi je badem drvo. Prvakinja Beogradskog dramskog pozorišta.

Pozorišni reditelj, profesor glume i pozorišne režije. Režirao je predstave u bivšoj Jugoslaviji, Grčkoj, Rusiji, Italiji, Belgiji, Švedskoj, SAD i Nemačkoj.

Dobitnik svih značajnih nagrada u regionu. NJegova predstava Hrvatski Faust, JDP Beograd, prikazana je na Teatru nacija. Predavao na FDU Skoplje, Bruklin koledžu, Institutu za napredni teatarski trening na Harvardu, vodio više radionica o glumi i režiji. Zajedno sa Metom Hočevar, Angelinom Atlagić, Radivojem Dinulovićem i Goranom Stefanovskim vodio Master studije iz pozorišne režije na FDU Skoplje.

U antičkom teatru u Epidaurusu postavio Euripidovog Oresta. Režirao drame mnogih savremenih autora u regionu, među kojima su Miroslav Krlež (Legenda, praizvedba), Rusomir Bogdanovski, Rudi Šeligo, Dušan Jovanović, Petre M. Andreevski, Slobodan Šnajder, Milica Novković, Kole Čašule, Biljana Srbljanović, Žanina Mirčevska, Milena Marković, Dejan Dukovski, Gordan Mihić. Postavio jedanaest dramskih tekstova i jednu dramatizaciju Gorana Stefanovskog.

Studirao medicinu, upisao treću godinu prava, a onda diplomirao dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde je trenutno na doktorskim studijama. Za tekst diplomske drame Samo ne u Švajcarsku dobio je Nagradu „Slobodan Selenić“, a za dramu Radnička hronika nagradu Sterijinog pozorja na konkursu za originalni domaći dramski tekst.

Po njegovim tekstovima realizovano je šest pozorišnih predstava: Gavran (2004), Pisati skalpelom (2006), Radnička hronika (2010/2019), Švajcarska (2017), Dvesta (2018) i deset radio-drama. Kao scenarista potpisuje pet igranih TV serija i tri dugometražna igrana filma, a trenutno radi na razvoju i realizaciji više televizijskih i filmskih projekata.

Izdao je zbirku kratkih priča Serijski samoubica (2000), roman Ništa (2013), knjigu priča Niko (2018) i knjigu drama Trijumf smrti (2021), dok se tokom 2022. očekuje izlazak i njegovog drugog romana Ojmjakon i debitantskog stripa Metar asfalta. Drame i kratke priče objavljivane su mu u stručnim književnim časopisima i prevedene na više stranih jezika.

Od 2004. do 2007. aktivno se bavio muzičkim novinarstvom, a od 2013. do 2020. bio je zaposlen u Arhivu Jugoslovenske kinoteke. Živi i radi u Beogradu sa stalnim zaposlenjem u Iervolino Studios na poziciji scenariste animiranih filmova.

Diplomirao na Katedri za istoriju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Magistrirao i doktorirao na Odseku teatrologije Akademiji umetnosti Novi Sad.

Po projektima je radio u Srpskom narodnom pozorištu i Sterijinom pozorju, a kao novinar na Radio Novom Sadu i TV Novi Sad. Od 1991. zaposlen u Arhivu Vojvodine, a od 1995. u Pozorišnom muzeju Vojvodine (2002–2017, direktor). Redovni član Matice srpske od 1995, od 2004. član Odbora Odeljenja za scenske umetnosti u muziku, i sekretar od 2020.

Saradnik Srpskog biografskog rečnika, Enciklopedije Novog Sada,  Srpske enciklopedije i Enciklopedije Narodnog pozorišta u Beogradu. Član Glavne redakcije naučnog projekta Pozorišnog muzeja Vojvodine. Učestvovao na više domaćih i inostranih simpozijuma, seminara i konferencija. Bio je član žirija na pozorišnim festivalima i za dodelu umetničkih nagrada, naučnih priznanja i član više strukovnih, organizacionih, izvršnih i upravnih odbora, saveta i komisija. Od 2006. član Udruženja pozorišnih kritičara i teatrologa Srbije (ogranak AICT). Jedan od osnivača Fondacije „Laza Kostić” (London, Beograd, Novi Sad, 2009). Potpredsednik Novosadske sekcije Međunarodnog saveta za igru (CID, od 2014) i Saveta Međunarodnog festivala pozorišta za decu u Subotici (2014–18).

Autor dvadesetak muzeološko-teatroloških izložbi (Srbija, Slovačka, Mađarska, Velika Britanija, Republika Srpska).

Autor, koautor i priređivač publikacija: Mira Banjac, 2002; Dvadeset godina umetničke igre Dijane Kozarski, 2004; Vladimir Marenić – pozorišno slikarstvo…, 2005; Jurij LJvovič Rakitin…, 2007; Oksana Storožuk…, 2009; Mira Banjac – 60 godina umetničkog rada, 2011; Pozorje Laze Kostića, 2011; Theatre poetics of Laza Kostic, 2012; Umetnost igre Milana Lazića, 2013; Ibzenove drame, i na vojvođanskim scenama, 2016; Sve naše Hede, 2018; Svetlana Bojković – Umetnost glume…, 2019; Pozorište u vremenu svakom – 100 godina Udruženja dramskih umetnika Srbije, 2019; Josif Šlezinger…, 2021; Obnova Srpskog narodnog pozorišta (1918–1921), 2021… Objavljivao u domaćim i stranim zbornicima radova, periodičnim publikacijama i dnevnim listovima.