Aleksandar Milosavljević
EGON SAVIN, REDITELJ ŽIVOT U POZORIŠTU
Edicija: Dobitnici nagrade „Dejan Mijač”
I izdanje
Sterijino pozorje, Novi Sad, 2025. ‒ str. 298 ‒ ISBN 978-86-82998-02-0
Iz odluke žirija Udruženja dramskih umetnika Srbije i Sterijinog pozorja za dodelu Nagrade „Dejan Mijač“:
„Slika sveta koju je u svojim predstavama stvarao Dejan Mijač, njeno značenjsko i stilsko pomeranje u odnosu na izvorni kontekst nacionalne dramske klasike, ima svog najcelovitijeg, najdoslednijeg analitičara i komentatora u predstavama Egona Savina. Koncentrisane u živ, uzbudljiv i moderni rediteljski opus, predstave Egona Savina takođe su prepoznatljive po radikalnom zaokretu u tumačenju nacionalne, ali i svetske dramske klasike, kao i u pristupu delima savremenih domaćih i savremenih svetskih dramskih autora.
Predstave Egona Savina, kao i predstave njegovog profesora, a potom i saradnika, Dejana Mijača, otvarale su nove perspektive srpskom teatru i snažno uticale na njegovu pripadnost evropskom okviru teatra. Posvećenički, višedecenijski pedagoški angažman na Fakultetu dramskih umetnosti, dodaje ličnosti Egona Savina svojstva onog plemenitog uticaja učitelj ‒ učenik čije dejstvo unapređuje umetnost i kulturu jedne nacije.“
Nebojaš Bradić, reditelj,
Nebojša Dugalić, glumac,
Milivoje Mlađenović, profesor i teatrolog
„Ako se prva monografija posvećena rediteljskom angažmanu Egona Savina – ona iz 2011, čiji je autor Dejan Penčić Poljanski – pre svega bavila radom ovog reditelja u Srpskom narodnom pozorištu, ova knjiga pokušava da na osnovu razgovora sa Savinom i bogatih dokumentarnih svedočanstava o njegovom radu, obuhvati kompletnu njegovu dosadašnju karijeru te da, bez obzira na to gde su nastale predstave koje je režirao, budu utvrđeni osnovni elementi Savinove rediteljske poetike, kao i njegovi pogledi na režiju, odnos koji uspostavlja između literarnog predloška i scenske interpretacije, ili rad s glumcima kao jednim od temeljnih rediteljevih zadataka. Ipak, osnova iz koje je nastala ova knjiga i dalje je monografija Penčića Poljanskog; iz nje su preuzeti neki tekstovi, pre svega uvodni esej Petra Marjanovića, fragmenti kritika o Savinovim predstavama, kao i teatrografija koja se odnosi na period od rediteljevih početaka pa do termina zaključenja Penčićeve knjige. Otuda valja konstatovati da mi je vazda precizni i savesni autor monografije Egon Savin ne samo olakšao posao, nego je i podacima plasiranim u knjizi iz 2011. trasirao rad na ovoj monografiji.”
A. Milosavljević